احسان علیخانی نوشت:

بهت گفتم : اگر تو دروغ باشی ، تموم میشم... ناامیدم كنی ، میمیرم... هم دروغ بودی هم ناامیدم كردی ، تموم شدم اما نَمُردَم ،،، گریه كردم ، زار زدم ، قرص خوردم ، مریض شدم ، كَمَرَم شكست اما نَمُردَم ،،،اون بالایی صِدام كرد، گفت: بلند شو ، من هستم ، هر چی بشه من هستم ، نترس ، بلند شو ... بلند شدم ، سخت بود اما بلند شدم ، با چشمهای تار، با دستِ لرزان، با سر گیجه های مداوم ، با پاهای خسته، با خندهای مصنوعی به مردم، با كتُ و شلوارِ زوركی به تَنَم... گذشت ، ٩٠ روز گذشت و من با زخمی كه زدی با دردی كه دادی رفیق شدم حتی دوستشون دارم چون از تو دارم رفیق... پیرم كردی اما بزرگ شدم ، انقدر كه دیگر هیچ خبری شوكه ام نمیكند ... من تو را بخشیدم اما فراموش نمیكنم چه كردی با من ، بخشیدم ، چون نمیخواهم شبیه تو سنگدل باشم ، من بخشیدم اما حسابِ تو و آن بالایی باقیست ...دروغ ، حیله و نیرنگهایت من را فریب داد اما نقشه تو برای اون بالایی چیست؟! تمام عمر جا خالی دادی ، مواظب لحظه ای باش كه بی هوا می آید...همه میمیریم و چیزی برای بُردن نداریم اما من حداقل زخم و دردی كه تو به من هدیه دادی را با خود میبرم برای اون بالایی، شاید دیوانگیهایم را ببخشد ، تو كه طبیب نبودی شاید اون بالایی طبیب زخم من شد ، كه حتما میشود... راستی این روزها امید و زندگی كدام بیچاره ای هستی؟ بهش رحم كن و نقابَت را زودتر بردار ، اجازه بده زودتر با دردَش آشنا شود،، این روزها از آدمهای بدون درد بیزارم ، چون بدون درد زندگی از معنا خالیست ، جهان از شعر خالیست ، تنهایی از دعا خالیست ، آدمِ برای حرف زدن با اون بالایی خالیست ، و من بدون درد از خودم خالی میشوم ، درد به درد میخورد رفیق ، كاش با دردهایت رفیق میشدی كه به آدمها زخم نزنی ، ای كاش ، اما افسوس كه دردهایت را پشتِ هزار دروغ رنگی پنهان میكنی ...حداقل مواظب هدیه كریسمَسی كه بهت دادم باش ، بابانوئل در گوی ِ شیشه ای با موسیقی ِ قبلِ خواب، هر بار كه میبینیش به این فكر كن كه چقدر دنیايِ كوچكی داری ، انقدر كه همیشه باید با دروغ از مردم عشق و احترام دزدی كنی... بی خیال رفیق ،، ممنونم به خاطر آشتی دادنم با اون بالایی... با احترام : (رَوی ، وكیل دادگستری )

توضیح: دوستان این صرفا یك متنِ و مربوط به یك نویسنده اسپانیایی و من از لحن و ادبیاتش خوشم اومد ، همین ، جان ماماناتون ،لطفا داستان و افسانه نسازید و به من ربطش ندید ،كه من بتونم بدون دغدغه هر از گاهی متن یا شعر بزارم